Une oeuvre pour la boutique du Musée de Fauquemont
Een werk voor de museumwinkel van Museum Valkenburg
L'oeuvre sur la danse à
deux en bleu
2020
onbehandeld
grenenhout, zinksoldeerwerk, licht uit blauwe en witte
lampen, bedrading, papier, blauw kleurpotlood en blauwe
schellak-inkt.
Veel kunstwerken
zijn autonoom. Ze bouwen dan uit zichzelf een band op met de
beschouwer. Maar er zijn ook kunstwerken die deel uitmaken van hun
omgeving. Die zich niet ervan onderscheiden, maar er in zekere mate
in opgaan. Niet alleen door hun kleur of verschijningsvorm, maar ook
door hun verhaal. Andere factoren dan alleen de gedachten en de
inspiratie van de kunstenaar spelen dan een rol in hun
verschijningsvormen. Alle toegepaste kunst valt in dit kader. Maar
ook boekillustraties, architectuur, landschapskunst of kunst die als
een spreekwoordelijk vernis over zijn omgeving is aangebracht, zoals
scenografische kunstwerken of projecties.
In Museum Valkenburg
is in november stilletjes een kunstwerk verschenen dat een heel
sterke relatie met zijn omgeving heeft. Het is er zelfs speciaal voor
bedacht. Zonder die omgeving zou het nauwelijks kunnen bestaan, zou
het voor een groot deel zijn betekenis verliezen. L'oeuvre sur la
danse à deux en bleu werpt zijn licht op de bezoeker van de
uitnodigende winkel van Museum Valkenburg. Het werk verdiept en
illustreert de intieme laagdrempeligheid van deze plek, waar de
bezoeker een welkom onthaal vindt aan de grote tafel.
L'oeuvre sur la
danse à deux en bleu heeft
misschien wel iets weg van een kroonluchter. Maar dan zonder het
woorddeel kroon, want het is
een minimalistisch werk waarin pure en weinig zeldzame materialen als
onbehandeld hout,
zink, papier, kleurpotlood,
blauwe inkt en simpele lampen
de hoofdrol spelen. Een
hoofdrol die is weggelegd voor de werkende, actieve mens die onder
L'oeuvre sur la danse à deux en bleu
letterlijk en figuurlijk op verhaal kan komen. La danse à
deux en bleu: letterlijk
vertaald staat er Het kunstwerk over
de dans met twee in blauw.
Maar de titel is niet voor niets in het Frans,
de taal waarin ik vaak denk en meestal werk.
Woordspelingen en poëtische tekstfragmenten zijn vaak onvertaalbaar,
leveren verwarring op. Dat is met de titel L'oeuvre sur la
danse à deux en bleu niet
anders.
Toch is het niet moeilijk om hem te verhelderen:
Le bleu - zo
noem je in het Frans de werkkleding
van een timmerman, een
automonteur, een loodgieter
of een andere beoefenaar van een praktisch beroep dat letterlijk
vlekken op je kleren kan veroorzaken. Où est mon bleu? -
Waar is m'n werkkloffie?
À deux, met
twee. Een intiemer, kleiner gezelschap bestaat er niet. Of toch? Twee
mensen, dat kan ook één persoon zijn en zijn schaduw, veroorzaakt
door het licht.
La danse, de
dans. Niet een perfect georkestreerd ballet, maar simpelweg met zijn
tweetjes samenkomen op een levensvreugdevol moment.
L'oeuvre,
het kunstwerk. Bewust begint de titel met dit woord. Het geeft het
illustratieve, dienstbare karakter van dit werk aan, een werk dat in
dienst van zijn verhaal staat, dat er onlosmakelijk mee verbonden is.
Een
kunstwerk als L'oeuvre sur la danse à deux en bleu
laat zich, evenmin als enig ander kunstwerk, tot in details
verklaren. Logisch, want dan zou het geen kunstwerk meer zijn. Kunst
is onlosmakelijk verbonden met het menselijk bestaan. Zonder het
besef dat er meer schuilgaat in de wereld om ons heen dan de
zichtbare en tastbare feitelijke werkelijkheid, zou er helemaal geen
kunst kunnen bestaan. Kunst en, in bredere zin, cultuur, is de
levenslaag die ons onderscheidt van de dierenwereld.
