Daarom vind ik een afgebakend land met een ‘eigen’ volk, de natiestaat zoals die vooral de afgelopen eeuw in grote aantallen op de wereldkaart verscheen, kortzichtig, beangstigend en gevaarlijk. Een natiestaat is eigenlijk niets meer of minder dan een ‘man van één boek’. Ook een land als Nederland is een natiestaat. Je ziet het niet alleen tijdens een WK voetbal, maar zelfs in het weerbericht: "boven ons land bevindt zich een depressie".
Door het hardnekkig voortbestaan van natiestaten wordt er een ongelooflijke ellende over de wereldbevolking uitgestort. Die wordt goedgepraat met vlaggen, vaandels, vaderen des vaderlands, volksliederen, ultieme religies, uitverkoren volkeren, economische superioriteitsgedachten en meer van dergelijke, vaak belachelijke maar vrijwel altijd extreme symboliek.
Triest gevolg is het maken van slachtoffers. En daar blijft het niet bij. Slachtoffers wordt met valse heroïek een tweede leven gegeven door hun namen, verwandten, verwondingen, sterven of vlucht genadeloos en niets ontziend uit te buiten. Er worden graven van onbekende soldaten mee gevuld, erebegraafplaatsen aangelegd, gedenkplaten voorzien van passende opschriften, toespraken voorzien van inhoud, moorden mee verdedigd en oorlogen om begonnen.
Sans titre, zonder titel. Soms is die inderdaad volslagen overbodig.
'Sans titre' is een pentekening in zwart en een aantal tinten geel, rood en oranje. Formaat: ca. 29 x 41 cm. Jaar: 2012. Tekening bekijken? Dat kan natuurlijk. Neem daartoe even contact op voor een afspraak.