Met enige regelmaat kopen ze een tekening of object aan voor hun verzameling. Vaak nadat het gedeeltelijk, of zelfs helemaal opnieuw is ontstaan naar aanleiding van hun kritiek. Niet dat ze verwachten dat ik dans naar hun opdrachtgevende pijpen. Verre van dat. Mijn critici schrijven het begrip creatieve vrijheid met hoofdletters.
Een van hen heeft een paar weken terug een middag uitgetrokken om in alle rust een groot aantal mappen en dozen met tekeningen door te nemen. Zijn blik bleef tot mijn grote verrassing rusten op een kleine serie houtskooltekeningen. Deze werkjes uit 2008 vormen buitenbeentjes omdat ik niet vaak werk met houtskool. Het laat zich aflezen aan de manier waarop deze tekeningen zijn gemaakt. Alsof ik geen houtskool maar een potlood in de hand had.
Het oog van deze 'vaste volger' die de houtskooltekening l'Homme ontdekte en onmiddellijk aankocht viel ook op twee andere werkjes. Ik beeld ze in dit bericht af in hun nieuwe schuifdoos-inlijstingen waarin ze mijn atelier verruilden voor hun nieuwe thuis. Een thuis temidden van een privéverzameling die tot een van de meest bijzondere in de wijde omtrek moet behoren.
Waarom ik geen naam noem? Niet alles hoeft op straat te liggen. En dat geldt ook voor internet.
