In het Maastrichtse klooster 'De Beyart' hangt een van mijn belangrijkste werken tot nu toe. De 11 Verwonderingen van plaats en tijd uit 2011 zijn echter niet toegankelijk voor publiek. Ze hangen in een besloten deel van het complex en zijn alleen bestemd voor de bewoners, hun bezoekers en het personeel van de afdeling. Vanwege die beslotenheid ontstond de gedachte om een tweede versie te maken voor een meer publieke ruimte. Als basis zou weer het rijke fotoarchief van de Beyart moeten dienen. Door tegenslag duurde het uiteindelijk drie jaar voor deze permanente tentoonstelling onthuld kon worden, maar op woensdag 14 oktober 2013 was het dan zover en kon het openingslint worden doorgeknipt. Het titelloze werk bestaat uit een zestal grote panelen die in maat, vorm en sfeer aansluiten bij de ruimte, een van de enorme gangen in de Beyart. De lijsten zijn helemaal gemaakt uit ongelakt populierenmultiplex. Door hun details onderscheiden ze zich van de bestaande deurlijsten, maar niet teveel. Ik vind dat een ingreep in een ruimte zich niet moet afzetten tegen de ruimte, maar erop moet aansluiten zonder zijn eigen identiteit te verliezen.
