Het is de titel van een tentoonstelling in het Centre Céramique in Maastricht. Een titel die veel discussie oproept (en misschien daarom wel heel goed gekozen is?). Maar daar gaat dit berichtje niet over. De tentoonstelling is opgebouwd rondom de bekende stadsmaquette die de stad Maastricht laat zien in het jaar 1748. Het is veruit de grootste maquette die er bestaat van de stad. Op 39 vierkante meter, 600 maal kleiner dan de werkelijkheid is de stad, de vestingwerken en een flinke strook buitengebied opmerkelijk gedetailleerd weergegeven. De kopiemaquette is precies even groot als het origineel. In 1982 werd de kopie voltooid en stond ik er als puber bewonderend naar te kijken. Maar, kleine jongens worden groot (of niet?) en geleidelijk aan rolde ik in het vak van de maquettebouw. Als kunstenaar en als ambachtsman. Vanuit die laatste benadering werd ik in 2003 gevraagd door de eigenaresse van de kopiemaquette (de Stichting Maquette Maastricht) me als een soort conservator/restaurator te ontfermen over dit unieke werkstuk. Sindsdien begeleid ik altijd het transport, de opbouw, de opslag, de reiniging en duizend andere werkzaamheden die voorvallen rondom deze stadsmaquette. Zo ook in het kader van de tentoonstelling 'Maastricht, een waardeloze vesting?' Maar deze keer is bijzonder: mijn vak en kunstdiscipline vormen zèlf een onderwerp op de tentoonstelling, omdat de maquette de komende jaren gerestaureerd gaat worden door mijn atelier. Op de tentoonstelling zijn prachtige foto's te zien van mijn vingers, griezelig dicht bij de zaagmachine, er zijn speciale gereedschapjes te zien uit mijn atelier, en ik verzorg een paar lezingen over de maquette en mijn vak.
Voor meer info: http://tentoonstelling.centreceramique.nl/index.php?id=3316
(De foto waarop ik zelf op de maquette sta is gemaakt door fotograaf Jos Nelissen)
