donderdag 20 mei 2010

Bllbllbllbll! .... en meer


Als elk jaar is mijn werk tijdens het jaarlijkse evenement KunstTour in Maastricht te zien. Meestal grijp ik KunstTour aan om nieuw, vrij, en vooral experimenteel werk te maken. Dit jaar is het abstracte, minimalistische drieluik l'École militaire, l'École civile, l'École humaine daar het meest prominente resultaat van. Drie strakke lijntekeningen, en evenzoveel kleine teksttekeningen in rode in rode inkt op wit papier. Het drieluik exposeer ik in ons eigen HuismethetHandje op de groepsexpositie Bllbbllblllbll!

Tijdens KunstTour (en de weken daarna) is bovendien de hernieuwde installatie Saaibestrijding te zien in de lokatie van Moving-Art-Maastricht, Frankenstraat 147, Maastricht. En mijn nieuwe werkplek in het cultuurhuis Ainsi is toegankelijk. Danseres Mieke Verhooren laat iets van haar bijzondere werk zien in dat, nog niet geheel voltooide, Petit Théâtre en l'honneur du Béton Brut.
Voor meer informatie: zie de website van KunstTour: www.kunsttour.com

vrijdag 7 mei 2010

Le petit peuple des exécuteurs de l’exclusivité exclue




Van een bekende kreeg ik laatst een stapeltje eeuwenoud, bedrukt papier. “Jij maakt toch wel eens kunstwerken van oude boeken? Dan heb je hier misschien iets aan. Ik had het hele boek, maar ik heb alleen de afbeeldingen bewaard voor mezelf.”

Het bleken de restanten van een exemplaar van De Bello Belgico, een beschrijving in het Latijn van de Tachtigjarige Oorlog, uitgegeven in 1641.

Waarom demonteert iemand een eeuwenoud boek? Hij zei het me zelf al: de tekst van het boek liet hem koud, de esthetiek van de illustraties niet. Hij haalde ze eruit zodat ze beter in zijn eigen verhaal passen. Daarmee is hij geen uitzondering: een boek is privébezit bij uitstek. Het is een stukje buitenwereld waarmee je kan doen wat je zelf wilt. Je haalt er, als uit een grabbelton, je eigen waarheid uit. Letterlijk of figuurlijk, en eenieder naar eigen ideeën: Exclusivité exclue.

Is het verkeerd om een boek uit elkaar te halen en de inhoud in te delen naar de categorieën 'bewaren' en 'afvoeren'? Dat valt te bezien, want ons geheugen en bewustzijn kan immers niet àlomvattend zijn. Het volkje uitvoerders van uitsluitende exclusiviteit - zijn we dat dus niet allemaal? En lang niet alleen als het gaat over boeken, maar vooral over onszelf, de biologische soort die mens heet.

Voor de vorm en inhoud van deze solo-expositie in de bibliotheek van de Nijmeegse universiteit heb ik dat fascinerende gegeven als leidraad genomen. Uit het grote boek van de biotoop waarin de mens samenleeft met zijn medemensen heb ik een aantal pagina's gescheurd. Die laat ik hier zien in een samenhang van subjectieve keuzes die voor elke beschouwer anders mogen zijn. En net als paginanummers, die als essentiële details een oorspronkelijke compleetheid kunnen bewijzen, toon ik de tekeningen als heel kleine essenties op grote boekpagina's die daarom verder onbeschreven bladen konden blijven.

Voor de realisatie van deze tentoonstelling ben ik veel dank verschuldigd aan An Mampaey, Gonnie Meijer, Michèle Dorn, Bernard Verhoeven en Daan van Speybroeck. Zonder hun geweldige hulp, enthousiasme en bereidheid tot het afpellen van de vaak verwarrende inhoudelijke laagjes van mijn creatieve verhaal was deze expositie onmogelijk geweest.

Le petit peuple des exécuteurs de l’exclusivité exclue is te zien tot 8 juli 2010. Voor meer informatie over bereikbaarheid, openingstijden en achtergrond zie deze webpagina van de universiteit.