Eng? Ik ben maar mezelf hoor!

Al in oktober ging deze miniatuurtentoonstelling van start. Ter gelegenheid van de Kinderboekenweek. Maar nu, drie maanden later, loopt Eng? Ik ben maar mezelf hoor! nog steeds! Zowel het Natuurhistorisch Museum Maastricht als Kinderboekenwinkel De Boekenwurm in Maastricht willen de beestjestekeningen niet kwijt en hebben de expositie keer op keer verlengd. "Je komt de tentoonstelling toch niet opruimen hopen we?" En toch gaat dat over een paar weken echt gebeuren, want een deel van de tekeningen zullen verhuizen naar een solo-expositie in het boekendorp Redu in de Ardennen. Maar tot dat moment zijn ze te zien in Maastricht. Fotograaf Johannes Timmermans maakte een serie sprekende foto's van de tentoonstelling waarvan ik er twee boven dit bericht heb gezet.

Een kopie van het oorspronkelijke blogbericht over Eng? Ik ben maar mezelf hoor! staat hieronder:

Veel mensen zijn er bang voor. Onzin. Insecten zijn ongelooflijk mooi. Hun haar, sprieten en vleugels zitten altijd perfect in model, en ze hebben altijd hun beste pak aan. En ze steken of bijten bijna nooit. Ze houden van de zomer en brommen, zoemen en kruipen dan ijverig rond. Op zoek naar bloemen, een druppel water, een zonnig plekje of andere beestjes. Als je naar hun gekriebel kijkt is het niet moeilijk om je voor te stellen dat het mensen zijn. Gekke, leuke, lelijke en mooie mensen. Mensen die met elkaar praten, mensen die het moeilijk hebben, mensen die plezier maken.
Ik kijk al heel lang op die manier naar insecten. Ze spelen een belangrijke rol in mijn tekeningen. Dat zijn een soort fabels: menselijke karakters verstoppen zich er in een mier, vlieg of sprinkhaan. Af en toe doen ze zich ook voor als stekelvarken, ezel of olifant. Maar de laatste tijd vooral als insect of spin. De laatste tijd maak ik daarvoor veel gebruik van de prachtige collectie van het Natuurhistorisch Museum Maastricht. De 'kriebelbeestjestekeningen' zijn nu voor het eerst op een kleine tentoonstelling te zien.

Eng? Ik ben maar mezelf hoor! is een expositie op twee plekken. Bij Kinderboekwinkel De Boekenwurm in de Mariastraat in Maastricht zijn 25 tekeningen te zien in een heel groot album. In een mini-expositie in het Natuurhistorisch Museum is te zien hoe ik de tekeningen en etsen maak. Daar zijn ook de 'voorbeeldbeestjes' te zien.

http://www.nhmmaastricht.nl/
http://www.deboekenwurm.info/

Expositie? Expositie! Inkthumaniteiten in Tilburg

De Bibliotheek Midden-Brabant in het centrum van Tilburg is een van de grote openbare bibliotheken in Nederland. Het is een plek die zich met een open en warme sfeer, ruime openingstijden en een indrukwekkende collectie richt op een heel breed publiek, en dat maakt het een uitermate boeiende lokatie voor een tentoonstelling. Mijn installatie-expositie Inkhumaniteiten is er in een aangepaste vorm te zien tot eind februari 2011. Tussen de boekenkasten, zoals dat hoort in een bibliotheek. Maar wel in een confronterende vorm. De vier objecten waaruit de installatie bestaat lijken zich als beestjes een plaats te verwerven tussen de boeken. Anders dan de massieve, hoekige kasten bewegen ze zich voort op ranke pootjes in gekromde lijnen. Ze weerspiegelen daarmee de lijnen en letters waaruit de 48 cartoonachtige tekeningen bestaan.

Inkthumaniteiten
15 januari t/m 27 februari 2011
Bibliotheek Tilburg Centrum, 1e etage
meer info: www.bibliotheekmb.nl

Winterexpositie

In vervolg op de 'Herfstexpositie' heeft galerie de Auw Sjoekelaatfabriek in Gulpen een 'Winterexpositie' ingericht. Ook een aantal van mijn werken heeft er een plekje gekregen. 'Winterexpositie' klinkt misschien een beetje duf, maar de werkelijkheid is het tegenovergestelde. Met een fijne neus voor spannende kunst hebben de bevlogen en ervaren galeriehouders Marjon Bessems en Ben van den Bisen een fascinerende tentoonstelling gemaakt!

Galerie Auw Sjoekelaatfabriek

Ringweg 31, 6271 AJ Gulpen
telefoon +31 (0)43-4501909


De galerie is geopend van donderdag t/m zondag van 14.00 uur tot 17.30 uur. Of op afspraak. Voor meer informatie over de tentoonstelling en de galerie: zie de website http://www.auwsjoekelaatfabriek.nl/.

Van weten naar wijzen

'Van Weten naar Wijzen' is de titel van een boekwerkje waarin we een dertigtal aanprekende, merkwaardige en interessante bestemmingen van onderwijsgebouwen in Zuid-Limburg en de aanpalende grensgebieden belichten. Het boekwerkje is in opdracht van de Maastrichtse projectontwikkelaar Romaes gemaakt. Het bedrijf heeft Van Weten naar Wijzen verspreid onder haar relaties als een sympathiek eindejaarsgeschenk. Daarom is het onvindbaar in de boekhandel. Maar u kunt het bij mij natuurlijk wel lenen om het stiekem te scannen of te kopiëren... En als er veel belangstelling is willen de kundige vormgevers, drukkers en boekbinders van MTB Maastricht misschien wel een oplage bijdrukken. Dus laat het me weten!

Het HuismethetHandje

Tien jaar terug ging een merkwaardig restauratieproject van start. Naar eigen ontwerp namen we de ingrijpende vernieuwing van ons net aangekochte HuismethetHandje ter hand. Het was een experimenteel project waarbij het begrip 'behoud gaat vóór vervangen' alle voorrang heeft gekregen. In plaats van het vervangen van slechte planken, balken en stenen zijn er vrijwel alleen elementen toegevoegd aan het bestaande. Die toevoegingen zijn zo vormgegeven dat ze bijna versmolten zijn met hun omgeving. Niet alleen constructieve versterkingen en technische verbeteringen maar ook -bijvoorbeeld- de verlichting en een twintigtal kunstwerken maken deel uit van de totaalvormgeving. In het HuismethetHandje vervullen heel veel details een hoofdrol. Het laat zich daarom moeilijk in een paar beelden en woorden vangen. En toch slaagde architect Erol Öztan daar op meesterlijke wijze in. Hij maakte voor TVLimburg een reportage die op 8 december 2010 werd uitgezonden. Gemist? Geen probleem: klik op deze link: TV Limburg:: Uitzending 08 Dec.(2) - Gasten - Rubrieken - Limburg Vandaag - Programma's. Wel even geduld hebben. Neem de kookwekker en zet hem op 11 minuten en 40 seconden. Daarna begint de reportage over HuismethetHandje.

Designday

Van vrije kunst naar toegepaste kunst is een kleine stap. In mijn beroepspraktijk is het zelfs helemaal geen stap; de vrije kunsten, kunst in opdracht en toegepast werk gaan naadloos in elkaar over. De serie staande lampen die ik ontwierp èn maakte onder de titel l'Homme 1 t/m 6 zijn daarom geen vreemde eenden in mijn kunstbijt. Het zijn voorbeelden van heel pure, toegepaste kunst uit hout, steen, hergebruikt daklood en vanzelfsprekend een portie kunstlicht. Ze waren te zien op de D-Daydesignveiling in de prestigieuze Timmerfabriek in Maastricht. Mijn werk is op een van de volgende edities van D-Daydesignveiling ook weer van de partij. Maar of het dan ook weer lichtobjecten zullen zijn?

Voor meer informatie: neem een kijkje op de website van D-daydesignveiling: www.d-daydesignveiling.nl

Kleine discussielucht On the wing

Kleine discussielucht is een werk waarmee ik deel uitmaak van de wonderlijke, misschien wel bizarre performance-groepsexpositie On the Wing. Eigenlijk is On the Wing een heel groot installatiekunstwerk dat wel iets heeft van een gordiaanse knoop die onmogelijk door te hakken valt. De installatie wordt bespeeld door makers en bezoekers. Als die uitbespeeld zijn is het de bedoeling dat het geheel op reis gaat. Waarheen? Misschien wel op zoek naar de wortels van zijn eigen bestaan. Stof genoeg voor kleine discussielucht dus. Te beginnen op de middag voor Sinterklaasavond, om 15.00 uur, wanneer de opening is voorzien.

On the Wing
van 5 december tot en met 19 december 2010
's woensdags tot en met 's zondags van 12 tot 17 uur
't Brandweer, Capucijnenstraat 21 in Maastricht
voor meer informatie zie de website van ArtSpaceRondeel

La Décadence

'Vereniging zonder winstoogmerk' ofwel vzw Artikel 27 vroeg me de entreeruimte voor de expositie 'La Décadence' van een passend jasje te voorzien. Binnen het ruime thema van de tentoonstelling. Ze weten me elk jaar weer te vinden met dit soort vragen. En ik vind het een eer om er telkens een antwoord op te mogen bedenken. Dat antwoord werd het installatiewerk En de tien gangen van decadentie zeiden tot slot: "Ober! De rekening alstublieft!" Het verhaalt over de eeuwige confrontatie tussen decadentie en poverheid. Ik benut daartoe de uitgediepte tien gangbare gangen van een diner uit de Franse keuken. Ze leiden na de maaltijd tot de obligate fooi aan de ober. Maar die heeft inmiddels een trapje met tien treden tegen de dichte kant van zijn slakkenhuisje gezet en is verdwenen. Waar naar toe? Naar huis? Of gevlucht naar ergens ver weg? Dat open einde laat ik aan de beschouwer zodat hij via mijn installatiewerk de andere werken van de tentoonstelling kan betreden.

Artikel 27 / 2010, la décadence
van 1 tot en met 21 november 2010
in de Art 27 galerie in basisschool De Luchtballon, Kortstraat 19, en op het adres Sint-Willibrordusplein 24. Beide in Heusden-Zolder, België

De website van Art27: http://www.artikel27.be/

Mijn grote dank aan Art.27 voor de enorme klus van het opruimen en schilderen van de ruimte waarin ik de installatie op kon bouwen.

Herfstexpositie

Mijn werk is niet vaak in een galerie te zien. Voor exposities van mijn vrije objecten, tekeningen en installaties heb ik in de loop van de jaren een voorliefde ontwikkeld voor publieke lokaties die niet exclusief aan de kunst gewijd zijn. Boekwinkels, de foyer van een theater en bibliotheken bijvoorbeeld. Maar ook de buitenruimte: in een etalage, in een boomgaard of tegen een gevel. Ik vind het een uitdaging om een publiek aan te spreken dat niet speciaal komt voor de kunst, maar er terloops mee wordt geconfronteerd.

Exposeren buiten de gangbare circuits brengt veel werk met zich mee. Het zijn nooit gespreide bedjes. Voor ik er mijn werk kan invoegen moet ik eerst een tentoonstellingsruimte bedenken en bouwen. Mijn miniaturistische werk maakt dat vaak moeilijk. Maar deze keer stond er wèl een gespreid bedje klaar. De warme en gastvrije galerie De Auw Sjoekelaatfabriek in Gulpen vroeg me een bijdrage te leveren aan de herfstexpositie van dit jaar. En dat heb ik met veel genoegen gedaan. In de vorm van enkele recente miniaturen waaronder de politiek-maatschappelijk getinte ets En nu wij! Om de website van de galerie te citeren: trakteer uzelf op een niet alledaags kunstavontuur!

Galerie Auw Sjoekelaatfabriek
Ringweg 31, 6271 AJ Gulpen
telefoon +31 (0)43-4501909

De galerie is geopend van donderdag t/m zondag van 14.00 uur tot 17.30 uur. Of op afspraak. Voor meer informatie over de tentoonstelling en de galerie: zie de website www.auwsjoekelaatfabriek.nl.

Eng? Ik ben maar mezelf hoor!

Veel mensen zijn er bang voor. Onzin. Insecten zijn ongelooflijk mooi. Hun haar, sprieten en vleugels zitten altijd perfect in model, en ze hebben altijd hun beste pak aan. En ze steken of bijten bijna nooit. Ze houden van de zomer en brommen, zoemen en kruipen dan ijverig rond. Op zoek naar bloemen, een druppel water, een zonnig plekje of andere beestjes. Als je naar hun gekriebel kijkt is het niet moeilijk om je voor te stellen dat het mensen zijn. Gekke, leuke, lelijke en mooie mensen. Mensen die met elkaar praten, mensen die het moeilijk hebben, mensen die plezier maken.

Ik kijk al heel lang op die manier naar insecten. Ze spelen een belangrijke rol in mijn tekeningen. Dat zijn een soort fabels: menselijke karakters verstoppen zich er in een mier, vlieg of sprinkhaan. Af en toe doen ze zich ook voor als stekelvarken, ezel of olifant. Maar de laatste tijd vooral als insect of spin. De laatste tijd maak ik daarvoor veel gebruik van de prachtige collectie van het Natuurhistorisch Museum Maastricht. De 'kriebelbeestjestekeningen' zijn nu voor het eerst op een kleine tentoonstelling te zien.

Eng? Ik ben maar mezelf hoor! is een expositie op twee plekken. Bij Kinderboekwinkel De Boekenwurm in de Mariastraat in Maastricht zijn 25 tekeningen te zien in een heel groot album. In een mini-expositie in het Natuurhistorisch Museum is te zien hoe ik de tekeningen en etsen maak. Daar zijn ook de 'voorbeeldbeestjes' te zien.

Beide exposities vallen in het kader van de Kinderboekenweek (6-16 okt) maar zijn te zien tot 1 november. Speciale dank aan consevator Paul Beuk van het museum, en Hanneke Koene van De Boekenwurm voor hun enorme enthousiasme voor mijn werk, en de steun in woord en daad!

http://www.nhmmaastricht.nl/
http://www.deboekenwurm.info/

Van atelier naar verkoop

Ben jij gestart als zelfstandig kunstenaar of ga je binnenkort starten in Limburg? Meld je dan aan voor de GRATIS workshop Van atelier naar verkoop die wordt
georganiseerd door het Creapoint van de Kamer van Koophandel Limburg in Maastricht in samenwerking met kunstenaars Jenneke van der Weijden & Paul Tieman (Maastricht) en galeriehouder Paul Wilms van Galerie new Untitled (Venlo).

Met deze wervende tekst opent de flyer van het Creapo!nt van de Kamer van Koophandel. Een workshop is wellicht niet helemaal het goede woord om deze avond aan te duiden, omdat er vooral met oren en ogen geworked wordt. Van atelier naar verkoop moet een informele, goedgeluimde, niet al te strak geregisseerde bijeenkomst worden voor het overdragen van ervaringen. Ervaringen die samen een deel van de handleiding kunnen vormen om buiten de gebaande paden een werkzaam leven op te bouwen in de kunstwereld. Want die gebaande paden blijken vooral vaak ongelooflijk onbegaanbaar als je niet helemaal binnen de gebaande paden van de kunstwereld past. Dat heeft de afgelopen twintig jaar mij in elk geval geleerd. Ik zal zelf vooral stokpaardjes van stal halen waar ik wel vaker op hamer: de samenhang tussen kunst en ambacht, de importantie van publicité, gebakken lucht valt door de mand, het aankloppen aan de deur van andere cultuurwerelden.

Op 20 juli, om 19.00 uur. Voor meer info zie deze webpagina: http://www.starterscentrum.nl/index.php?option=com_content&task=view&id=78&Itemid=41

Voici la petite chasse aux caractères

42 Miniatures à l'encre. Dat is de ondertitel van deze kleinfijne expositie in de unieke boekwinkel Candide, een ware schatkamer voor kunstverzamelaars en bibliofielen in het hart van de Franse stad Angers. Het bruisende Angers ligt in de Loirevallei en het heldere licht heeft al eeuwen kunstenaars aangetrokken. Maar veel van mijn inkt-tekeningen zijn niet gewend aan zoveel zon. Hun kleuren zouden al snel vervagen. Daarom neemt de expositie een ongebruikelijke vorm aan: de helft is te zien in een speciaal gemaakt album op tafel. Net als de meeste van mijn tentoonstellingen heb ik Voici la petite chasse aux caractères ook zelf vorm gegeven. Als een felgekleurd, misschien zelfs bijzonder hip cadre ensoleillé.

De tentoonstelling is te zien van 25 juni t/m 18 september 2010, gedurende de normale winkelopeningstijden bij Librairie Candide, 7 rue Montault, 49000 Angers (Maine-et-Loire), Frankrijk.

Bijzondere dank aan Coen van der Gugten voor het bedenken en vormgeven van het affiche en de flyers en Michèle Dorn voor het wederom nakijken en corrigeren van de Franse teksten.

Their hands became their memories

Een Engelstalige titel aan een werk toekennen? Dat doe ik alleen als dat een belangrijke reden heeft. Zoals een publiek waarvan veel mensen het Nederlands niet machtig zijn, maar wel een paar Engelse woorden kunnen bevatten. Een kunstenaar heeft een dienstbaar beroep in de samenleving. Het is natuurlijk een stelling die vatbaar is voor discussie. Maar ik durf de stelling wel te verdedigen. Vandaar de Engelse titel Their hands became their memories, voor een nieuw installatiewerk dat ik uitwerkte voor de gevel van ons eigen HuismethetHandje in Maastricht, gedurende het zomerseizoen 2010. Er zijn dan heel veel toeristen in de stad die het Nederlands niet machtig zijn...

Their hands became their memories is zichtbaar gedurende daglichttijden aan de gevel van het HuismethetHandje, Achter de Barakken 35 in Maastricht-centrum.

Met dank aan Christiaan Ketele, die de handjes heeft gegoten naar het model van zijn eigen hand.

Het ligt op straat

In 2007 verscheen de zoveelste reisgids over Maastricht. De zoveelste...? Wij maakten een gids langs de vloerbedekking van de stad. Maastrichtmoetjehoren, een van de grootste oral history websites die er bestaan maakte een interview over dit project. Het is via internet te beluisteren: http://maastrichtmoetjehoren.blogspot.com/2010/06/de-vloerbedekking-van-maastricht.html

Het ligt op straat is een uitgave van Boekenplan in Maastricht. Het is te verkrijgen via de boekhandel, of rechtstreeks bij de uitgeverij: http://www.boekenplan.nl/

Ornamentele lantaarns

Buiten, in een hoekje lagen ze al een jaar te wachten op de sloperszaag. Ze waren voorbestemd te veranderen in kachelhout. Installatiekunst heeft meestal iets tijdelijks. Na gedane creatieve arbeid worden de meeste werken weer ontmanteld. Zo verging het ook mijn installatie Pierre Regout, roi des faïences à Maestricht & ses ouvriers, een werk uit 2007. Maar het liep anders. De Antwerpse buurtfoyer Elcker Ik ontdekte bij toeval de ornamentele lantaarns die deel uit hadden gemaakt van de installatie en vond het zonde om ze af te danken. Nu hangen ze na wat kleine aanpassingen als blikvangers voor het poppentheater Semini in de verder wat saaiïge Brueghelstraat, vlakbij het stadspark van Antwerpen.

Bllbllbllbll! .... en meer

Als elk jaar is mijn werk tijdens het jaarlijkse evenement KunstTour in Maastricht te zien. Meestal grijp ik KunstTour aan om nieuw, vrij, en vooral experimenteel werk te maken. Dit jaar is het abstracte, minimalistische drieluik l'École militaire, l'École civile, l'École humaine daar het meest prominente resultaat van. Drie strakke lijntekeningen, en evenzoveel kleine teksttekeningen in rode in rode inkt op wit papier. Het drieluik exposeer ik in ons eigen HuismethetHandje op de groepsexpositie Bllbbllblllbll!

Tijdens KunstTour (en de weken daarna) is bovendien de hernieuwde installatie Saaibestrijding te zien in de lokatie van Moving-Art-Maastricht, Frankenstraat 147, Maastricht. En mijn nieuwe werkplek in het cultuurhuis Ainsi is toegankelijk. Danseres Mieke Verhooren laat iets van haar bijzondere werk zien in dat, nog niet geheel voltooide, Petit Théâtre en l'honneur du Béton Brut.
Voor meer informatie: zie de website van KunstTour: www.kunsttour.com

Le petit peuple des exécuteurs de l’exclusivité exclue

Van een bekende kreeg ik laatst een stapeltje eeuwenoud, bedrukt papier. “Jij maakt toch wel eens kunstwerken van oude boeken? Dan heb je hier misschien iets aan. Ik had het hele boek, maar ik heb alleen de afbeeldingen bewaard voor mezelf.”

Het bleken de restanten van een exemplaar van De Bello Belgico, een beschrijving in het Latijn van de Tachtigjarige Oorlog, uitgegeven in 1641.

Waarom demonteert iemand een eeuwenoud boek? Hij zei het me zelf al: de tekst van het boek liet hem koud, de esthetiek van de illustraties niet. Hij haalde ze eruit zodat ze beter in zijn eigen verhaal passen. Daarmee is hij geen uitzondering: een boek is privébezit bij uitstek. Het is een stukje buitenwereld waarmee je kan doen wat je zelf wilt. Je haalt er, als uit een grabbelton, je eigen waarheid uit. Letterlijk of figuurlijk, en eenieder naar eigen ideeën: Exclusivité exclue.

Is het verkeerd om een boek uit elkaar te halen en de inhoud in te delen naar de categorieën 'bewaren' en 'afvoeren'? Dat valt te bezien, want ons geheugen en bewustzijn kan immers niet àlomvattend zijn. Het volkje uitvoerders van uitsluitende exclusiviteit - zijn we dat dus niet allemaal? En lang niet alleen als het gaat over boeken, maar vooral over onszelf, de biologische soort die mens heet.

Voor de vorm en inhoud van deze solo-expositie in de bibliotheek van de Nijmeegse universiteit heb ik dat fascinerende gegeven als leidraad genomen. Uit het grote boek van de biotoop waarin de mens samenleeft met zijn medemensen heb ik een aantal pagina's gescheurd. Die laat ik hier zien in een samenhang van subjectieve keuzes die voor elke beschouwer anders mogen zijn. En net als paginanummers, die als essentiële details een oorspronkelijke compleetheid kunnen bewijzen, toon ik de tekeningen als heel kleine essenties op grote boekpagina's die daarom verder onbeschreven bladen konden blijven.

Voor de realisatie van deze tentoonstelling ben ik veel dank verschuldigd aan An Mampaey, Gonnie Meijer, Michèle Dorn, Bernard Verhoeven en Daan van Speybroeck. Zonder hun geweldige hulp, enthousiasme en bereidheid tot het afpellen van de vaak verwarrende inhoudelijke laagjes van mijn creatieve verhaal was deze expositie onmogelijk geweest.

Le petit peuple des exécuteurs de l’exclusivité exclue is te zien tot 8 juli 2010. Voor meer informatie over bereikbaarheid, openingstijden en achtergrond zie deze webpagina van de universiteit.

Inkt!

Getekende tekenkunst? Of geschreven schrijverstaal? In mijn solotentoonstelling Inkt! bevat alles wel schrijfinkt, maar de werken en werkjes spelen hun spraakmakende miniatuurvoorstellingen met meerdere technieken. Daarbij omvatten ze als gebruikelijk in mijn werk nog wat inhoudelijke laagjes. En ze worden ook nog eens tentoongesteld in een vorm van installatiekunst. Verwarrend? Nee hoor. Door de bomen het bos niet meer zien is er niet bij. Het afpellen van al die lagen en laagjes blijft mogelijk voor iedereen die kan kijken en lezen. En die bereid is om met een glimlach van het kleine te genieten. In Inkt! zul je grote, grove gebaren tevergeefs zoeken.

Inkt! is te zien van 16 april t/m 28 mei 2010, KAVA, Consciencestraat 41, Antwerpen
van maandag t/m vrijdag, van 8.00 tot 17.00 uur, en op afspraak via huismeester Christiaan Ketele, telefoon: 0473933562 (vanuit Nederland 0032 473933562), e-mail: ck@kava.be.

C2C. Of niet?

Vooruitstrevende ondernemers innoveren voortdurend volgens het eeuwenoude principe voedsel wordt afval wordt voedsel, enzovoort. Hoe zit dat in de hedendaagse kunst? Is kunst er voor de eeuwigheid en daardoor per definitie eeuwig voedsel voor de geest? Of zijn kunstwerken slechts tijdelijk en moeten daarom vervaardigd worden uit afbreekbare of herbruikbare materialen?

Vragen die de tentoonstellingsmakers van Art.27 prikkelden tot een uitdagende expositie rond dit thema. De lokatie is, zoals vaker bij Art.27, wat ongebruikelijk. Een flink softwarebedrijf, gevestigd op een bedrijventerrein in de Belgisch-Limburgse mijnstreek.

Mijn bijdrage aan de tentoonstelling is de tekeningenreeks en installatiewerk De loop van Wit. Het is een zevenluik van minimalistische pentekeningen gevat in minimalistische omlijstingen. De loop van Wit is een optimistisch getint werk waarin ik de vraag centraal stel of verspilling op lange termijn niet júist de noodzakelijke basis vormt voor een duurzaam gedrag. Het creëren van milieuproblemen en grondstoffenschaarste betekent immers óók dat er een hoogst lucratieve zoektocht ontstaat naar nieuwe stoffen en energiebronnen. En als alles op is zal de mens ijverig gaan zoeken naar hernieuwbare oplossingen. Simpelweg omdat de mens er uit eigenbelang een noodzaak in ziet. Dat eigenbelang is de beste motivatie om tot actie over te gaan, want iedereen wil er immers warmpjes bij blijven zitten. Letterlijk en figuurlijk. Dus blijven we, net als in het verleden, gewoon doorgaan met het zoeken naar de beroemde pot met goud aan het einde van de regenboog. Een regenboog is een splitsing van wit licht in alle kleuren waaruit wit licht bestaat. Als je deze natuurwetenschap als beeldspraak beschouwt doet de mens niet anders. Eerst de kleuren splitsen zoeken naar de mooiste en opvallendste kleuren, die 'opgebruiken', en daarna de minder gemakkelijke kleuren aanspreken. Als alle kleuren verwerkt zijn tot afval kunnen ze weer samengevoegd worden. Tot wit licht.

De tentoonstelling is te zien in de gebouwen van Zen soft, Pastoor Paquaylaan 184, 3550 Heusden-Zolder, België. Nog t/m 23 mei 2010. Openingsuren: ma-vr 13 - 17 uur, 's zondags 14 - 18 uur. Het is zeker de moeite waard om er speciaal voor naar het kleine Heusden af te reizen! De website van het organiserende Art.27 voor meer informatie: www.artikel27.be.

Vast patroon van doorgifte?

U bent nu beschouwer van het vaste patroon van doorgifte, leidend tot kleinwordende evolutie. Dat is de hele titel van de installatie die komende tijd in Borgloon is te zien. Naar een idee van curator René Vanbrabant van de tentoonstelling Natura naturans/Bloesemimpressies heb ik de reeks van 7 objecten neer laten strijken op de top van de burchtheuvel in het centrum van Borgloon. Daarmee kreeg het werk een bijzondere dimensie die het krachtig koppelt aan zijn verhaal. Het prachtige uitzicht vanaf de burchtheuvel is nu tot een blik in de evolutie geworden.

We spiegelen onszelf voor dat de natuur elk jaar op dezelfde manier in het leven terugkeert vanuit de stille winter. Of dat de dood wordt ontkracht door geboorte van soortgelijk leven. Maar de werkelijkheid is anders. Er bestaat geen cyclus van rust en ontwaken, van sterven en geboorte. Anders zouden wij nooit hebben kunnen bestaan. De beschouwer van het leven kan daarvan getuige zijn. Maar liever steken we de kop in het zand, en doen net of een Loonse appel dezelfde is als die uit de tijd van onze ouders, grootouders, overgrootouders, betovergrootouders....

Natura naturans, Bloesemimpressies 2010
vanaf 11/4/2010
meer informatie: www.artborgloon.be

naschrift: nadat de installatie slachtoffer van vandalisme is geworden is mijn werk op 24 april verplaatst naar het plein bij de historische Stroopfabriek in Borgloon. Het is een andere, maar zeker geen slechtere lokatie!

Autonome kunst bestaat niet

Omdat kunst bestaat om te communiceren. Tenminste - dat is mijn overtuiging. Daarom beschouw ik mijn toegepast werk ook nooit als een mindere variant van vrije werken. De vraag waar het begrip kunst ophoudt en het ambacht begint fascineert me dan ook in het geheel niet. De titelloze installatie die ik als tentoonstellingsontwerper kon maken in de historische bierbrouwerij De Keizer in Maastricht is een sprekend voorbeeld waar dat toe leidt. Op dezelfde manier als in mijn vrije werk heb ik er een verhalende omlijsting -letterlijk en figuurlijk- uitgewerkt voor de fotografie van de Maastrichtse amateurfotograaf Jan van Tol. Om zijn educatieve foto's te koppelen aan hun historische omgeving heb ik in 'lijstvorm' een negental portretten uitgewerkt die samen een beeld geven van de gepatineerde muur waarmee ze zijn versmolten tot één geheel.

De foto's geven een beeld van de nog niet geheel voltooide installatie.

Zelf kijken? Voor rondleidingen en openstelling van de museumbrouwerij: zie www.brouwerijbosch.nl

Kleine discussielucht

Het nieuwe, experimentele cultuurhuis Ainsi is sinds een aantal maanden de thuisbasis van mijn atelier. Mijn aanwezigheid in Ainsi verraadt zich sinds kort door de expositie van Kleine Discussielucht. Dit kleine installatie-object heeft een plaats gekregen in de uitnodigende kantoorruimte van de stichting Regiobranding Zuid-Limburg. Direct bij de hoofdingang gelegen, spelen zich in dat kantoor soms hilarische taferelen af in de vorm van discussies over de receptiefunctie die bezoekers van Ainsi ten onrechte in die werkruimte zoeken. Het is precies de thematiek van Kleine Discussielucht. Oorspronkelijk was dit werk gedacht voor een evenement elders. Nu komt het echter voor het eerst voor langere tijd tot zijn recht in een vernieuwde vorm, èn een veel beter passende omgeving.

Bekijken? Binnenlopen mag zomaar, maar tevoren liever even contact opnemen met de mensen die in het kantoor werken: zie voor informatie www.zuidlimburg.nl

De mallemolen die mens heet

Hoewel mijn werk met regelmaat illustratief gebruikt wordt, bereikt me een verzoek om een omslagillustratie te verzorgen voor een boek zeker niet elke dag. Met groot genoegen heb ik op verzoek van de auteur de bestaande tekening De mallemolen die mens heet uit 2007 opnieuw uitgevoerd voor de cover van 'Een paar onrustige cellen'. Het is een autobiografisch werkje van Willem Harting uit het Hollandse Hoofddorp. Voor de liefhebbers die er meer van willen weten: ISBN 978-94-6089-434-3. Het is een uitgave van Boekscout uit Soest.

Inkthumaniteiten / Kinds of mankind in ink

Op vrijdag 29 januari worden de Inkthumaniteiten in het Theater aan het Vrijthof in Maastricht gepresenteerd. Als tentoonstelling. En als boekwerk. Door Guido Wevers, Culturele Duizendpoot met hoofdletters. Hij durfde zomaar de tekeningenreeks van 48 Inkthumaniteiten als installatiekunstwerk binnen de muren van zijn theater te halen.

Iedereen die dit leest is van harte uitgenodigd om de presentatie van expositie en boekwerkje mee te maken. Niemand hoeft bang te zijn voor langdradige toespraken, ingewikkelde beschouwingen, uitgebreide uitweidingen of zinloze formaliteiten. Want die zijn er niet. Wel een drankje natuurlijk. Dus wees welkom! Op vrijdag 29 januari, tussen 17 en 18 uur in het Theater aan het Vrijthof in Maastricht. Boven, op de eerste verdieping. Het boekje is dan natuurlijk ook beschikbaar voor de liefhebbers. Vooruit dan maar: met nummering en signatuurtje.

On friday, january 29, at 5 pm, my new series of 48 cartoons called Humanities in Ink will be presented by the Maastricht Theatre on Vrijthof square. Gathered as installation art, but beside this, as an artbook. It will be a bilingual edition (english/dutch) in which each of the 48 pen drawings exactly, and in the same small size as the original ones, will be reproduced. I would like to invite you, and everybody else who is curious about any Humanity in Ink, to attend the presentation. Of course, the brand new book will be available. Where? Here: Theater aan het Vrijthof, Vrijthof 47, Maastricht.

For any information, questions or whatever you like, please contact me!

Inkthumaniteiten - Kinds of mankind in ink

ofwel 48 gedragingen binnen de menselijke biotoop. Met zwarte inkt in lijnen, punten en woorden, tegen een achtergrond van helderwit papier op klein formaat. Dat is zo'n beetje de kern van deze tentoonstelling. Tentoonstelling? Is het dat wel? Er is toch maar één ding te zien in de zaal? En dat is toch een soort van object? Ik kan me de verwarring voorstellen. Exposities van tekeningen zijn meestal op een manier vormgegeven die de werken zo mooi mogelijk wil laten communiceren met de beschouwer. Zorgvuldig in een passepartout gestoken, achter glas in een fraaie lijst, op ooghoogte en subliem uitgelicht hangend op een in het oog springende plaats. Het Theater aan het Vrijthof in Maastricht wilde graag wat anders. “Avontuur!”, gaf directeur Guido Wevers me mee als leidraad. Oef. Avontuur, dan denk ik al snel aan toeters, bellen en ander lawaai. En het maken van herrie is eerlijk gezegd niet iets dat heel goed bij me past. Ik ben niet zo'n uitschreeuwerd. Daarom heb ik Guido's avontuurwens naar mijn eigen herkenningswereld proberen te vertalen.

Iedereen kent het fenomeen kijkdoos wel. Meestal uit eigen ervaring, uit je jeugd, toen je ze op school maakte. Een kijkdoos, een stukje belevingswereld, goedmoedig afgezonderd van de wijde wereld daarbuiten en daardoor veel beter in staat zijn verhaal aan je te vertellen.
Kijkdozen zijn per definitie introverte objecten. Je ziet niet aan de buitenkant wat zich binnen afspeelt. Net als een theater. De voorstelling speelt er zich in de zaal af. Niet aan de buitenkant, ondanks al die goedbedoelde banieren, vaandels en vlaggen aan de gevel.

Vanwege die aardige parallel heb ik de Inkthumaniteiten gevat in een experimentele kijkdoos-opstelling. Een kijkdoos die zich in vorm en verschijningsvorm thuis moet voelen in zijn hoogst theatrale omgeving, maar zonder ermee te versmelten. Als een verstild kamerconcert, waar het lawaai door de beschouwer zelf gemaakt wordt als hij de voorstelling van Inkthumaniteiten aan zich laat ontrollen. Want de beschouwer maakt of breekt het theater. En waarom niet? Een tentoonstelling van beeldende kunst is toch niets meer of minder dan een vorm van theater?

Inkthumaniteiten is te zien t/m 31 januari 2010, in een van de zalen op de eerste verdieping van het Generaalshuis, de oude voorbouw van het Theater aan het Vrijthof, Vrijthof 47 in Maastricht. Gratis toegankelijk tijdens de ruime openingsuren. Voor informatie daarover: zie de website van het theater.

En dan nog iets belangrijks: de Inkthumaniteiten leven na deze expositie voort in boekvorm! Het wordt een tweetalige editie, in het Nederlands en het Engels, uitgegeven bij Boekenplan in Maastricht. Op 29 januari, om 17.00 uur is de presentatie van de gedrukte Inkthumaniteiten. Voor meer info over het boekwerkje volgt nog een apart bericht.

Als geest en hand niet samengaan ontstaat er geen kunst

Ergens heb ik ooit gelezen dat die stelling van Leonardo da Vinci afkomstig is. Of het waar is? Ik weet het niet. Maar ik zou het me wel goed kunnen voorstellen. In ieder geval denk ik er ook zo over. Bovendien is Da Vinci mijn grootste voorbeeld. Redenen genoeg om deze stellige stelling als titel voor een boekwerk te lenen: Als geest en hand niet samengaan ontstaat er geen kunst; een voorstelling van 21 maquettes als kunstwerk. Ik heb het boek, eigenlijk meer een album, samengesteld in opdracht van Romaes Vastgoedontwikkeling bv in Maastricht. De laatste jaren heeft Romaes zich ontwikkeld tot een vaste opdrachtgever van mijn atelier. Uniek is de onbegrensde vrijheid waarmee ik maquettes, objecten en soms ook presentaties voor het bedrijf inhoud en vorm kan geven. Zo ook dit eindejaarsgeschenk voor de honderden relaties van Romaes. Met groot enthousiasme heb ik de inhoud verzameld, de teksten geschreven en een groot deel van de fotografie verzorgd. Marco van der Wal verzorgde een passende inleiding, Yvonne van den Heuvel redigeerde en corrigeerde de teksten, en de vormgevers en drukkers van MTB in Maastricht maakten van het geheel een buitengewoon mooi werkstukje.

Maarrrr..... het boek is niet verkrijgbaar in de boekhandel. Het was immers géén openbare uitgave maar een exclusief relatiecadeau. Wilt u er toch graag een in uw pronkboekenkast? Laat het me weten via een mailtje. Bij voldoende belangstelling wil ik graag onderzoeken of het mogelijk is om een tweede oplage te realiseren.

dr. Frago Stojkasjuk

Een wel heel wonderlijk geluidswerk: de opnieuw geïnterpreteerde, mondelinge versie van mijn bijdrage voor de reizende expositie Thirty Somethings (zie 3 van de 30 Somethings). Ik kroop ter gelegenheid van de Evening on Human Rights in AINSI, Maastricht, in de huid van dr. Frago Stojkasjuk van het Alexandr Loekasjenko Institute for the Implemantation of Human Rights in Minsk, Wit-Rusland. De dr. en zijn instituut zult u overigens vergeefs zoeken op internet. De voorstelling betrof immers een kunstwerk, een performance, om het maar eens in gangbare bewoordingen van de kunstwereld te melden.

Op de foto een beeld van dr. Stojkasjuk in het Instituut. Een opname van de performance staat op Youtube: www.youtube.com/ALIIHR/Stojkasjuk

Daer ane gedachte ich manege dach: Wé wale gedienen ende erbeiden mach, deme ergeit et wale te spoede

De langste titel ooit voor een tentoonstelling van mijn werk. Maar is het wel een titel? Eigenlijk niet. Net als in veel van mijn kleinere werken vormen de regels een deel van het werk zelf, in dit geval een installatie-expositie. Meestal bedenk ik de tekstdelen zelf. Maar Wé wale gedienen... vindt plaats in de sfeervolle 12e-eeuwse Gasthuiskapel in Borgloon. Tegenwoordig is het dè expositieruimte van Borgloon, maar acht eeuwen terug lag dat anders. Toen voelde de eerste dichter in de Nederlandse taal die bij naam bekend is zich er thuis. Maar Hendrik van Veldeke was zeer zeker ook thuis in Maastricht. Veldeke was een Europeaan bij uitstek. Je kunt hem eigenlijk geen Nederlander, Belg, Duitser of Limburger noemen. Het belang van Veldeke overstijgt dat soort kortzichtige etiketten op grootse wijze. Omdat ik het werk van Veldeke in hoge mate bewonder heb ik enkele regels uit zijn 850 jaar geleden geschreven Minneliederen geleend. Maar niet alleen daarom. Wé wale gedienen... behandelt in een installatie-tentoonstelling het begrip menselijke voortgang langs verbindingen, lijnen, figuurlijke en stoffelijke wegen. En dat thema kom je ook steeds tegen in de 'Minneliederen' van Veldeke.

De tentoonstelling loopt van 10 oktober t/m 8 november 2009. In de Gasthuiskapel, Grathempoort 3bis, 3840, Borgloon, België. Openingstijden: op afspraak, en in de weekeinden van 14 tot 18 uur. Toegang vrij. Vernissage op 11 oktober om 16.00 uur. Ik zal het project dan ook zelf toelichten. Ook u bent welkom!
Meer info: www.artborgloon.be, info@artborgloon.be of telefoon (+32) (0)12 673600

Uw bijdrage aan de kleine discussielucht

Waiting in the wings is een experiment, bedoeld voor open ogen en oren. Volgens de organisatoren van dit performancepark dat maar één weekeinde lang bestaat. Een bizarre verzameling geïmproviseerde geluids- en bewegingswerken en hun uitvoerders. Voor Waiting in the Wings bedacht ik de miniatuurinstallatie Uw bijdrage aan de kleine discussielucht. Daarin wordt de beschouwer één met de inhoud van de lepel die hij zelf vast kan nemen, om daarmee het spreekwoordelijke 'zand erover!' in praktijk te brengen.

Uw bijdrage aan de kleine discussielucht is te zien op de binnenplaats van 'Artspace Rondeel', Het Rondeel 2 in Maastricht. Op 2,3 en 4 oktober 2009, vanaf 18.00 uur. Meer info is te vinden op de website www.kasparkoenig.com.

Les oreilles du Peuple

Ofwel de oren van het volk. Het is een werk geïnspireerd op de Personnages à longues oreilles (personages met lange oren) uit het Carnaval der Dieren. Le Carnaval des Animaux is een compositie van de Franse componist Camille Saint-Saëns uit 1886.

Saint-Saëns beeldt in de compositie een aantal dieren uit. Het zijn de karakteristieke eigenschappen van de dieren die, een beetje satirisch maar soms ook zeer treffend, weergegeven worden. Ik heb me nooit aan de indruk kunnen onttrekken dat hij geen dieren maar mensen in zijn hoofd had, die hem inspireerden tijdens de compositie van het stuk. Een beetje als een fabel. Hoe het ook zij, de konijnenoren zijn gespitst en zien onhoorbaar verder dan het strakke kader. Ze accepteren dan ook zonder problemen nieuwe maatjes op hun vensterbank.

Les oreilles du peuple staat de komende tijd tentoongesteld aan de Ursulinenweg in Maastricht, vlakbij de kerk van Sint Pieter. Het werk is tijdens de uren van daglicht goed te zien.

Met dank aan Jenneke van der Weijden voor de duw in mijn rug om het te gaan maken, en Miets en Jo Morreau voor de gastvrijheid van hun tuin.